Krugman: Δεν είναι η Ελλάδα η αιτία της ευρωπαϊκής κρίσης

έσσερα πιθανά σενάρια για την έκβαση της κρίσης παρουσιάζει ο Paul Krugman, με εκτενές άρθρο του στην ηλεκτρονική έκδοση των New York Times.

Τα τρία εξ αυτών είναι δυσοίωνα, ενώ είναι στο χέρι των ισχυρών της Ευρώπης να λάβουν απόφαση για το τι είδους μέλλον επιθυμούν για τη Γηραιά Ήπειρο και για το αν τελικά θα επιλέξουν το τέταρτο, αισιόδοξο σενάριο, αυτό της δημιουργίας της «Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας».

Ο νομπελίστας οικονομολόγος αναφέρεται σε «βαθιά οικονομική κρίση» στην Ευρώπη, υποστηρίζοντας την πρόταση της έκδοσης κοινού Ευρωομολόγου και ισχυροποίησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι προοπτικές της Ευρώπης είναι δυσοίωνες χωρίς να λάβουν κάποια σημαντική απόφαση οι ηγέτες. Εάν δεν δράσουν και ακολουθήσουν είτε α): η υιοθέτηση αυστηρών μέτρων λιτότητας κατά το πρότυπο των χωρών της Βαλτικής – λύση που έχει επιλέξει η Ευρώπη, μέχρι στιγμής και την οποία κρίνει ανεπαρκής, β) αναδιάρθρωση των χρεών, την οποία και κρίνει αναπόφευκτη στην Ελλάδα και την Ιρλανδία και γ) χρεοκοπία κατά το πρότυπο της Αργεντινής, λύση μη εφαρμόσιμη λόγω του ενιαίου νομίσματος, τότε καταλήγει η Ευρώπη δεν μπορεί να σωθεί. Για καθαρά τεχνικούς και πρακτικούς λόγους, το ενιαίο νόμισμα ήταν, από τη γέννησή του, καταδικασμένο σε αποτυχία, αναφέρει ο νομπελίστας.
Παρουσιάζοντας το χρονικό της ευρωπαϊκής κρίσης, εκτιμά ότι «παρά το γεγονός ότι η κρίση ξεκίνησε από την Ελλάδα, η χώρα δεν αποτελεί το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα όσον αφορά τα αίτια της κρίσης, τα οποία στην Ελλάδα είναι σχετικά απλά και έχουν ως εξής: η κυβέρνηση συμπεριφέρθηκε ανεύθυνα, είπε ψέματα για τη συμπεριφορά της αυτή και αποκαλύφθηκε, με αποτέλεσμα να χάσει την εμπιστοσύνη των διεθνών αγορών».
«Η Ευρώπη δεν είναι δημοσιονομικά ενοποιημένη. Οι Γερμανοί φορολογούμενοι δεν αναλαμβάνουν αυτομάτως μέρος της ευθύνης για τις ελληνικές συντάξεις ή για την οικονομική στήριξη των ιρλανδικών τραπεζών (όπως συμβαίνει μεταξύ των πολιτειών στις ΗΠΑ). Κι ενώ οι Ευρωπαίοι έχουν το νόμιμο δικαίωμα ελεύθερης μετακίνησης σε αναζήτηση εργασίας, στην πράξη, η ελλιπής πολιτισμική ενσωμάτωση – κυρίως η έλλειψη κοινής γλώσσας – καθιστά τους εργαζόμενους λιγότερο ευέλικτους γεωγραφικά, σε σχέση με τους Αμερικανούς πολίτες».

M.A bankingnews