Συνέχεια του παραμυθιού: μια "ηρωική" έξοδος από το ευρώ

Τις τελευταίες μέρες πέφτουν βροχή οι ειδήσεις, που επιβεβαιώνουν την άποψη μας για το "ψευτοδίλημμα ευρώ ή δραχμή". 

Πριν λίγες μέρες, βάλαμε αυτό. 

Σήμερα, σαν συνέχεια, βάζουμε το πιο κάτω, με μια προκαταβολική παρατήρηση: 

Το θέμα του νομίσματος, είναι πρώτα απ' όλα θέμα δημοκρατίας. Θέλουμε μια ζωή και μια πατρίδα, τελικά ένα πολίτευμα, όπου για όλα θα αποφασίζει ο λαός;Θέλουμε τους  πολλούς στη θέση μιας ολιγαρχικής εξουσίας, με όποια μορφή ή προσωπείο αυτή εμφανίζεται; 

Εάν ναι, τότε, προκύπτει και το ερώτημα, όχι τι νόμισμα θέλουμε, αλλά πρώτα απ' όλα "ποιος το διαχειρίζεται";

Αν κάποιος απαντήσει το "κράτος" αντί για τις αγορές (και αυτό απαντούν οι ηρωικοί αγωνιστές της εξόδου από το ευρώ), τότε έχουμε μια ακόμα όψη αυτού που λέγεται "ολιγαρχία": Διαχείριση νομίσματος τύπου Κίνας , (κρατική) ή διαχείριση νομίσματος από τις αγορές, όπως σήμερα; Ένα ακόμα ολιγαρχικό "δίλημμα". Εδώ, το ΚΚΕ είναι πιο συνεπές στις δικές του ολιγαρχικές απόψεις: Μιλά για έξοδο από την Ε.Ε. και όχι απλά για έξοδο από το ευρώ. Οι νεόκοποι "αντιμνημονιακοί" για την Ε.Ε. δε λένε τίποτα.  

Υπάρχει μια γενική απάντηση, που υπερβαίνει, ακόμα και τις απόψεις του ithacanet:

 Δημοκρατία είναι το πολίτευμα, όπου όλες οι εξουσίες ανήκουν, ασκούνται και καθοδηγούνται από το λαό. Όμως, ενός λαού, που θα διαθέτει όλες τις απαιτούμενες γνώσεις, που σήμερα, η χειραγώγιση των ΜΜΕ και της Παιδείας, δεν το επιτρέπουν. Εν αρχή ην η Παιδεία. ΟΛΕΣ οι ολιγαρχικές ιδεολογίες και τα αντίστοιχα πολιτεύματα απέτυχαν, επειδή όλες μιλούσαν "εξ ονόματος του λαού". Ας δοκιμάσουμε, λοιπόν, ένα πολίτευμα, όπου την ευθύνη της επιτυχίας ή αποτυχίας, θα έχει ο ίδιος ο λαός, που θα παίρνει τις αποφάσεις. 

Η Οικονομική, Εκτελεστική, Νομοθετική και Δικαστική εξουσία ανήκουν στη δικαιοδοσία του λαού, ο οποίος συναποφασίζει ελεύθερα και χωρίς αυτόκλητους μεσολαβητές. Το τι και το πώς, τον τρόπο και το περιεχόμενο θα τα αποφασίσει εκείνος που δημιουργεί την πολιτική και έχει όνομα: πολίτης.   

(Κάπου εκεί ανάμεσα, θα τεθεί και το θέμα του νομίσματος. Το ithacanet έχει εκφράσει την ασήμαντη άποψη του. Άλλος, όμως, είναι ο "αρμόδιος" να τη συνεκτιμήσει, όταν θάρθει η ώρα της αυτόνομης λαϊκής παρέμβασης). 

Για την ώρα, αυθόρμητα και αύριο, συντεταγμένα, ο λαός διεκδικεί να γίνει ο συντάκτης των θεσμών και των νόμων που θα του επιτρέπουν να ικανοποιεί την ατομική και συλλογική του αυτο-νομία, με σκοπό την ατομική και συλλογική ευτυχία. 

Στις συνθήκες ολιγαρχίας, όπου ζούμε, με καταργημένο το δικαίωμα της ισονομίας και ισηγορίας, ο αγώνας είναι άνισος, αλλά δεν κερδίζουν πάντα τα "τεθωρακισμένα" της ολιγαρχίας, όταν απέναντι τους βρίσκουν τις σφεντόνες ενός λαού, που πετροβολεί για τ΄όνειρο. 

Μετά το "γαλλικό" σχέδιο Β, ιδού και το γερμανικό: 

(Και να θυμίσουμε, πως το "δημοψήφισμα" Παπανδρέου είχε για σκοπό την ηρωική έξοδο από το ευρώ, προς ένα νόμισμα, που όποιο όνομα κι αν  έχει θα τελεί υπό την επικυριαρχία των τοκογλυφικών αγορών". Όλα αυτά τα σενάρια αποδεικνύουν το ψέμα που κρύβεται στο αδιέξοδο πρόταγμα: "έξω από το ευρώ").  

Der Spiegel: Σχέδιο "Β" και αποχώρηση από το ευρώ

Όλο το δημοσίευμα του περιοδικού: 

Η διάψευση ήλθε άμεσα και χωρίς περιθώρια παρανόησης, αλλά παρ' όλα αυτά άφησε ορισμένα θέματα ανοιχτά. «Μήνες τώρα η Γερμανία έχει μοναδικό στόχο τη σταθεροποίηση της Ευρωζώνης, όπως είναι τώρα», δήλωσε η καγκελάριος Α. Μέρκελ την περασμένη Πέμπτη.

Νωρίτερα, είχαν κυκλοφορήσει πληροφορίες ότι η Γερμανία μαζί με τη Γαλλία σχεδιάζουν μια μικρότερη Ευρωζώνη, χωρίς την Ελλάδα, την Ισπανία, την Πορτογαλία και την Ιταλία. Τέτοια σχέδια δεν υπάρχουν, ίσως μόνο σκέψεις για το τι θα συμβεί, αν μια χώρα - εθελοντικά ή αναγκαστικά - εγκαταλείψει την ΟΝΕ. Αυτός ο κίνδυνος υφίσταται προπάντων για την Ελλάδα, η οποία στο μεταξύ, αντίθετα με την Ιταλία ή την Ισπανία, θεωρείται ανίατη περίπτωση εξυγίανσης. 

Οι Έλληνες ακύρωσαν βέβαια το δημοψήφισμα για τα σχεδιαζόμενα μέτρα λιτότητας, αλλά οι παγωμένες δανειακές δόσεις θα ξαναρχίσουν να ισχύουν, όταν η νέα ελληνική κυβέρνηση εφαρμόσει το συμφωνηθέν πρόγραμμα εξυγίανσης. 

Αν δεν το κάνει, δεν θα λάβει άλλα χρήματα. Στον ελληνικό προϋπολογισμό όμως θα συνεχίσει να υπάρχει μεγάλο έλλειμμα, το οποίο με κάποιο τρόπο πρέπει να χρηματοδοτηθεί.

Η Αργεντινή, που συχνά προβάλλεται ως πρότυπο για την έξοδο της Ελλάδας από τη χρεοκοπία, έλυσε το πρόβλημα, κυρίως αρχίζοντας να τυπώνει χρήμα. Μοναδική διέξοδος λοιπόν να καθιερώσει η Ελλάδα και πάλι το δικό της νόμισμα.

Και γι' αυτό το ενδεχόμενο θέλει να είναι προετοιμασμένη η γερμανική κυβέρνηση. Οι εμπειρογνώμονες του Υπ. Οικονομικών Β. Σόιμπλε εξετάζουν τα πλέον διαφορετικά σενάρια. 

Το λεγόμενο «βασικό σενάριο» βασίζεται στην υπόθεση ότι δεν θα εξελιχθούν τόσο άσχημα τα πράγματα. Σύμφωνα με αυτό, η έξοδος της Ελλάδας, μετά τις αρχικές αναταράξεις, μπορεί ακόμα και να συμβάλει μακροπρόθεσμα στην ενίσχυση της Ευρωζώνης. Χωρίς τον πιο αδύναμο κρίκο της η αλυσίδα θα γινόταν συνολικά σταθερότερη.

Περιφερειακά κράτη σαν την Ισπανία και την Ιταλία θα έπρεπε μεν να συνεχίσουν να αγωνίζονται, αλλά θα μπορούσαν, χωρίς την Ελλάδα ως χρόνια εστία αναταραχής, να θέσουν καλύτερα υπό έλεγχο τα προβλήματά τους.

Οι κυβερνητικοί εμπειρογνώμονες ελπίζουν ότι στη συνέχεια οι επενδυτές θα αντιληφθούν πως αυτές οι χώρες θα έχουν μεν προς στιγμήν προβλήματα δανεισμού, αλλά δεν είναι χρεοκοπημένες, αντίθετα με την Ελλάδα. 

Κατά το «worst case σενάριο», τα πράγματα στην Ευρωζώνη δεν θα εξελιχθούν τόσο ευνοϊκά. Μετά την έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, η Ιταλία και η Ισπανία θα μπουν στο στόχαστρο των χρηματαγορών.

Οι επενδυτές θα αντιδράσουν έντρομοι και θα δανείσουν τις κυβερνήσεις αυτών των χωρών μόνο με πολύ υψηλότερα ασφάλιστρα κινδύνου. Με βάση αυτό το σενάριο, το EFSF θα αναγκαστεί να χορηγήσει ζεστό χρήμα στις χώρες.

Για να γίνει αυτό, πρέπει να εξοπλιστεί το ταχύτερο δυνατόν, έτσι ώστε να διαθέτει πάνω από ένα τρις. Ευρώ. Παραμένει αμφίβολο όμως αν και για πόσο θα επαρκέσουν τα χρήματα που διαθέτει.
Επιπλέον, οι κυβερνητικοί εμπειρογνώμονες περιγράφουν ένα «worst-worst-case σενάριο», δηλαδή μια εξέλιξη που θα παρουσιαζόταν στη χειρίστη των περιπτώσεων. Ο καταιγισμός της καταστροφής θα είχε ως εξής:

Η νέα δραχμή θα υποτιμώνταν δραστικά έναντι του ευρώ. Οι ελληνικές εξαγωγές θα φθήναιναν μεν, αλλά τα αρνητικά αποτελέσματα θα είναι περισσότερα. Έτσι, το δημόσιο χρέος, παρά το κούρεμα, θα αυξηθεί εκ νέου, επειδή οι οφειλές θα παραμείνουν σε ευρώ. Η πιστοληπτική ικανότητα της χώρας θα μειωθεί πάλι αμέσως, ενώ και η χρηματοδότηση της οικονομίας θα 'κολλήσει', επειδή και οι τράπεζες θα αποκοπούν από τις διεθνείς κεφαλαιαγορές. Αλλά και οι επιχειρήσεις θα διατηρούσαν τα χρέη τους σε ευρώ. Πολλές θα χρεοκοπούσαν, επειδή δεν μπορούν να αποπληρώσουν τα χρέη τους. Κατά συνέπεια, θα χάσουν τη δουλειά τους ακόμα περισσότεροι εργαζόμενοι. Η κατανάλωση θα καταρρεύσει, εντείνοντας έτσι την ύφεση.

Από αυτόν τον φαύλο κύκλο δεν θα μπορούσε για δεκαετίες να ξεφύγει η αφημένη μόνο στις δικές της δυνάμεις χώρα. Πολύ περισσότερο, θα μπορούσε να συμπαρασύρει στον γκρεμό και άλλες χώρες, λόγω της στενής συνύφανσης των χωρών της Ευρωζώνης. 

Αυτό το σενάριο όμως δεν είναι το πιθανότερο, αναφέρουν κυβερνητικοί κύκλοι. Το σημαντικότερο είναι να προστατευθούν αποτελεσματικά οι εθνικές οικονομίες των υπόλοιπων χωρών της Ευρωζώνης από τις συνέπειες ενδεχόμενης εξόδου της Ελλάδας από αυτήν. 

Αλλά και η πλειοψηφία της ΕΚΤ μπορεί εν τω μεταξύ να κανονίσει τι θα κάνει σε περίπτωση εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ. Εν ανάγκη, η κεντρική τράπεζα θα άνοιγε τις κάνουλες χρήματος, για να μειώσει τις αρνητικές συνέπειες, όπως ακούγεται. Οι επίλεκτοι κεντρικοί τραπεζίτες προτιμούν πλέον ένα τέλος με τρόμο, παρά έναν τρόμο χωρίς τέλος.

ΠΗΓΗ: tvxs

(εικόνα: Δον ΨΥΧΩΤΗΣ- BANK -TANK)