Η "φιλοσοφημένη" δεξιά

γράφει ο Odyssey

Στον απέραντο  κόσμο του διαδικτυακού σύμπαντος το θέμα είναι ασήμαντο. Η Ημετέρα Αθλιότης και Ασημαντότης το κάνει σημαντικό, γιατί έτσι μας αρέσει. Για να δείξουμε ότι η αυτοαποκαλούμενη "δεξιά κοσμοθεώρηση" ισούται με την "αριστερή" όμοια της. Σε όλες τις αποχρώσεις, στην αφετήρια τους και στην ουσία των ιδεών τους. Γι' αυτό και δεν έχουν λύσεις.

Το θέμα μας έχει αφορμή ένα σχόλιο μας κι όσα επακολούθησαν κι εμείς, πρόθυμα, θα διαφημίσουμε το ιστολόγιο. Για τους μη μυημένους, τα κείμενα μπορεί να είναι δυσνόητα. Ή εμείς είμαστε δυσνόητοι. Εξ άλλου, αυτό ειπώθηκε σε σχόλιο: "Odyssey, Νόμιζα πως θα με έπερνε ο ύπνος στη μέση του μηνυματος σου".

H μεγάλη "επιτυχία" της παρέμβασης μας ήταν η σύγχυση που προκάλεσε. Στην προσπάθεια τους να δουν από πού τους ήρθε, βρήκαν "ομοιότητες":

- "το ΠΑΣΟΚ ενωμένο δυνατό…. "

- "Συνυπάρχουν όλα(=φιλελευθερισμός) με αποτέλεσμα να μην υπάρχει… τίποτα. "

- "εσάς τους νεοορθόδοξους"

- "το παρον ιστολογιο διαβαζεις η το indymedia;" 

Εμείς, απλώς, προσπαθήσαμε να δείξουμε ότι, με τα γνωστικά εργαλεία που οι ίδιοι επικαλούνται (Ευαγγέλια, Πλάτων, Carl Schmitt) δεν μπορούν να δηλώνουν κάτοχοι της "αντικειμενικής αλήθειας". 

Στο πρώτο σχόλιο που ακολούθησε το δικό μας προσπαθήσαμε να απαντήσουμε. Αλλά "η πραγματική δεξιά" έκαμε αυτό που γνωρίζει καλύτερα: Το έκοψε με τη φράση "Οdyssey, μαζί μιλάμε και χώρια καταλαβαινόμαστε, η συζήτηση συνεπώς καθότι ανούσια, λήγει εδώ."

Φυσικά, δεν έληξε η συζήτηση για όσους σχολίαζαν επικριτικά το δικό μας. Σε μας, όμως, απαγορεύτηκε ο σχολιασμός. 

Δείχνουμε κατανόηση, πλην όμως δεν γυρίζουμε και το άλλο μάγουλο. Έχουμε κι εμείς φωνή στο διαδίκτυο. 

Θα μας πείτε τι σημασία μπορεί να έχει το "ασήμαντο"; 

Έχει. Πρόκειται για την πεμπτουσία του ελληνικού δράματος. Την ανικανότητα να ξεφύγουμε από τις κυρίαρχες, πλην όμως ψεύτικες, αριστεροδεξιές ιδεολογικές αναφορές. Κάποτε, μπορεί να είχαν την αλήθεια και την αξία τους. Όχι σήμερα. Σήμερα, υπάρχουν για να διαιρούν. Αυτός είναι ο ρόλος τους. 

Κολημένοι σ' αυτές τις αντιθέσεις, αυτό που συναντούν  έξω από τα καλούπια, το βαφτίζουν "ΠΑΣΟΚ", "φιλελεύθερο", "νεοορθόδοξο", "αναρχικό". Παλιότερα, κάποιοι αυτόνομοι αριστεροί μας είχαν κατατάξει στους "εθνικιστές" και στους "φασίστες". Και άλλοι έχουν πει άλλα.

Προς τιμή μας, καταφέραμε να έχουμε χρεωθεί όλο το ιδεολογικό και πολιτικό φάσμα. 

Η κάθε κυρίαρχη πολιτική, για να επιβιώσει πρέπει να έχει "εχθρό". Δεν μπορεί, ως επιδερμική ελλειμματική κατάσταση που είναι, να αυτοπροσδιοριστεί. Ετεροπροσδιορίζεται και διεκδικεί ζωτικό χώρο, χάρις στα λάθη ή τις αδυναμίες του αντιπάλου. Αυτό το έχει πει και ο πολύς Καρλ Σμιτ.

Κοινό χαρακτηριστικό τους: Αντλούν επιχειρήματα από το ιδεολογικό οπλοστάσιο του νεωτερισμού, που παρήγαγε η σύγκρουση των βορειοδυτικών "Διαφωτιστών" με το αλάθητο της Καθολικής Εκκλησίας και Εξουσίας. Καμμία σχέση με την Ελλάδα και την ελληνική κοσμοθεώρηση, όπως αυτή διαμορφωνόταν στους αιώνες ως τα μέσα του 19ου αιώνα. Το σύνολο των θεωρητικών της πολιτικής, είτε επικαλούνται είτε συγκρούονται με την ελληνικότητα, δεν μπορεί να δει ότι είναι ξένοι. Ξένοι προς τον άνθρωπο και την ελεύθερη, αυθόρμητη και δημιουργική σκέψη του. 

Εμείς πού ανήκουμε; Αυτή είναι η αγωνία όσων προσπαθούν να καταλάβουν ή δεν θέλουν να καταλάβουν, από που ερχόμαστε και πού το πάμε. 

Είμαστε Αυτόνομοι. Έχουμε δική μας σκέψη, γνώση, άποψη, επιστρατεύοντας όση σοφία έχουμε διδαχτεί από παντού. Μα, κυρίως, από αυτό που ήταν και θα έπρεπε να είναι η Ελλάδα, ως ποικιλόχρωμη φιλοσοφία, πολιτική και ιδεολογία. Το τελευταίο το  κάνουμε περισσότερο ως παιχνίδι.

Δεν έχουμε ιδεολογία. Έχουμε ιδέες. 

Και, όταν το γράφουμε, δημιουργεί απορίες, ξεσηκώνει καταγγελίες  και προκαλεί σύγχυση και πανικό. 

Πανικό, γιατί διαπιστώνουν ότι το οπλοστάσιο, που έχουν στη διάθεση τους δεν μπορεί να αντιμετωπίσει το απρόβλεπτο, το ατίθασο και μη αναγνωρίσιμο μιας σκέψης. Πρέπει να είμαστε κάτι από αυτό που γνωρίζουν, αλλιώς δεν ξέρουν τι βέλος να τραβήξουν από τη φαρέτρα τους. 

Όλοι μαζί αγνοούν τον Ευαγγελιστή Ιωάννη και τη ρήση του: «τὸ Πνεῦμα ὅπου θέλει πνεῖ» (Ἰω. 3:8)

Αγνοούν την "ανεμόεσσα σκέψη" του Καστοριάδη, αντλημένη από το "ανεμόεν φρόνημα" του Σοφοκλή:

Καί φθέγ­μα καί ἀ­νε­μό­εν φρό­νη­μα καί ἀ­στυνόμους ὀρ­γάς ἐ­διδά­ξα­το...( ο έλλην άνθρωπος "εδιδάξατο". Δεν τον δίδαξε κάποιος άλλος).

Αγνοούν τη γλώσσα των ποιητών. 

Κι όταν τα γνωρίζουν, η ανάγνωση δεν τους βοηθά να συλλάβουν το νόημα. Βαρειές ιδεολογικές κοτρώνες καταπλακώνουν την κριτική(;) σκέψη τους.

Τα δικά μας λόγια: "(Θα δει καποιος)-μελετώντας κυρίως την αυθόρμητη λαϊκή γνώση, παραδόσεις, τέχνη, συνήθειες- την αέναη, πάλλουσα και δημιουργική συνέχεια. Θα δει τη θαυμαστή ενσωμάτωση όμοιων και αντίθετων αντιλήψεων σε νέα πράγματα, πλην όμως, παλιά και παραδομένα. Λαϊκός ριζοσπαστισμός και παράδοση, σε ένα".

Ο λαός "εδιδάξατο". Αυτό δεν μπορεί να το συλλάβει η δυτική σκέψη. Το κατέγραψε ο Σοφοκλής 2.500 χρόνια πριν. Το ζούσε. Το καταγράφει επί αιώνες η λαϊκή σοφία, οι παροιμίες, τα δημοτικά τραγούδια, τα ήθη και τα έθιμα. Το ζούσαν.

Τα λόγια του Καστοριάδη:

"...τό βα­σι­κό χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό της ἀρ­χαί­ας ἑλ­λη­νι­κῆς ἱ­στο­ρί­ας εἶ­ναι ἀ­κρι­βῶς ὅ­τι εἶ­ναι ἱ­στο­ρί­α μέ τήν πιό ἐμ­φα­τι­κή ἔν­νοι­α τοῦ ὄ­ρου, ὅ­τι τό «πνεῦ­μα» τῶν Ἀρχαίων Ἑλ­λή­νων πραγ­μα­το­ποι­εῖ­ται ἀ­κρι­βῶς ὡς ἀλ­λα­γή, αὐ­το-αλ­λοί­ω­ση, αὐ­το-θέ­σμι­ση — ὅ­λες συνυ­φα­σμέ­νες μέ τήν προ­σπά­θεια τῆς αὐ­το­γνω­σί­ας, πού εἶ­ναι συ­νε­χής ἐ­νέρ­γεια, ἐρ­γα­σί­α, δι­α­δι­κα­σί­α καί ὄ­χι στα­τι­κό ἀ­πο­τέ­λε­σμα". (Κορνήλιος Καστοριάδης)

Ας κάνουμε παιχνίδι, δείχνοντας τι είναι αυτό που λογόκριναν οι "Θεοδοσμένοι" της "δεξιάς κοσμοθεώρησης". (Επειδή δεν κρατήσαμε αντίγραφο, μια και, ως αφελείς, δεν περιμέναμε λογοκρισία, θα αποδώσουμε τα νοήματα του λογοκριμένου σχολίου). 

Ο "Θεοδοσμένος" έγραψε: "Ο Πλάτων δίδαξε την Αντικειμενική αλήθεια. Το ότι στην Ελλάδα συνυπήρχαν όλα δεν σημαίνει τίποτα. Ο Πλάτων συνυπήρχε με τους σοφιστές, και λοιπόν; Το ζητούμενο δεν είναι η συνύπαρξη όλων , αλλά ή αντικειμενική αλήθεια". 

Ο "Θεόδοτος" ιδιοκτήτης της ιστοσελίδας, αλλά και οι σχολιαστές, δηλώνουν κάτοχοι της αντικειμενικής αλήθειας (Ένας το έχει και για ψευδώνυμο: "Πιστός αντικειμενικής αλήθειας". Τα υπερφίαλα ψευδώνυμα που επιλέγουν ομιλούν για την Ύβρι. Εμείς, απλώς, "Oδύσσεια" ή "Οδυσσέας").

Τώρα, θα δείξουμε τι μπορεί να πάθει κάποιος, όταν αντιμετωπίζει τη μεγαλοφυία ως Δόγμα. 

Εντελώς τυχαία, δώσαμε χτες τον ορισμό του Πλάτωνα για την Επιστήμη:

 «έστιν ουν επιστήμη δόξα αληθής μετά λόγου».

Δηλαδή, Επιστήμη είναι Γνώμη αληθινή, επιβεβαιωμένη από τη λογική.  Παρά τη δηλωμένη άποψη του Πλάτωνα ότι υπάρχει αντικειμενική αλήθεια, ο ίδιος μιλά για γνώμη(δόξα) και όχι για γνώση. Και, μάλλον, ξέρει τα ελληνικά της εποχής του και τη διαφορά στη σημασία και το νόημα των λέξεων.

Παρ΄όλα αυτά, αν το ψάξετε θα δείτε ότι οι πλείστοι των μεταφραστών μεταφράζουν τη "δόξα" ως "γνώση". Αυτό είναι το δράμα μας: Έχει περάσει στο υποσυνείδητο  μας η δυτικότροπη σκέψη. 

Ο Σωκράτης πίστευε στη μία αλήθεια για όλους τους ανθρώπους. Αυτή που πρέπει να αναζητήσουν μέσα τους: "Γνώθι σαυτόν ει μηδέν άγαν"(γνώρισε τον εαυτό σου και για τίποτα (ή για κανέναν) μην υπερβάλλεις). Κι όμως, οι κύριοι, δηλώνοντας κάτοχοι της αντικειμενικής αλήθειας, υπερβάλλουν.

Για τον μαθητή Πλάτωνα, ο πραγματικός κόσμος είναι ο κόσμος των Ιδεών και όχι των αισθήσεων. Για τον Σωκράτη και τον μαθητή του, οι άνθρωποι είναι φιλόσοφοι και ο Θεός είναι Σοφός.  Ο άνθρωπος φιλόσοφος τείνει προς τον Θεό και τη Σοφία. Προφανώς, δεν θα την φτάσει ποτέ. Ο Σωκράτης αρνείται ότι είναι σοφός: "εν οίδα ότι ουδέν οίδα".

Το "παν μέτρον άριστον" δεν ισχύει για τους "κατόχους της αντικειμενικής αλήθειας".

Χρησιμοποιώντας όλα αυτά, δήλωσα ότι "όσα έγραψα είναι μία γνώμη". "Το αν είναι ή όχι η "αντικειμενική αλήθεια" θα το κρίνουν άλλοι". "Αν το πω εγώ υποπίπτω στο αμάρτημα της Ύβρεως". "Αν το πω, αυτοπροσδιορίζομαι ως Θεός".

Μάλλον,  αυτό το τελευταίο πόνεσε και λογοκρίθηκα.

Σε απάντηση της φράσης: "Το πρόβλημα είναι ακριβώς αυτό: Ότι η Ελλάδα δεν έβγαλε έναν Carl Schmitt", παρέθεσα μια σειρά από λέξεις - σημασίες - νοήματα, που έβγαλε η Ελλάδα και τα οποία υπερέχουν κατά πολύ όσων επινόησε ο Καρλ Σμιτ:

 "ΔΗΜΟΣ, ΕΚΚΛΗΣΙΑ (Δήμου και Θεού), ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ, ΠΟΛΙΤΙΚΗ(ως πράξη της πόλης, δηλ. των πολιτών) ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ...".

Κάθε απόπειρα ταύτισης με τη ρηχή πραγματικότητα των μεγάλων νοημάτων που κρύβουν οι Μεγάλες Λέξεις, αποτελεί συστηματική και ασυνείδητη ακύρωση της πλατωνικής έννοιας της Απόλυτης Ιδέας. Είναι άγνοια. Και το έκαμαν. Η χρήση των χαρακτηρισμών που μου απηύθυναν δεν ήταν τίποτα περισσότερο από την ακύρωση του Πλατωνισμού, στον οποίο δηλώνουν Πίστη.

Οι κύριοι δεν έχουν καμία σχέση με αυτό που ήταν και όσα έπρεπε να είναι η Ελλάδα. Αυτό γίνεται φανερό και από τον τίτλο του ιστολόγιου: "Για μια Δεξιά Κοσμοθεώρηση".

Ως ότου επικρατήσουν οι δυτικόφερτες ιδεολογίες και διαχωρισμοί, η Ελλάδα δεν ήταν ούτε αριστερή ούτε δεξιά.

Και όσο για την επίθεση που λάβαμε, για το "Η Ελλάδα είναι αυτό και το άλλο", παραθέτουμε μόνο ένα παράδειγμα:

- Κάλλιστον κόσμος, ποίημα γαρ θεού (Θαλής ο Μιλήσιος)

-  Κόσμον τονδε, τον αυτόν απάντων, ούτε τις θεών ούτε ανθρώπων εποίησεν, αλλ' ην αεί και έστιν και έστε πύρ αείζωον. (Ηράκλειτος)

Ο κόσμος σήμερα παίζει ανάμεσα σε αυτά τα ελληνικής έμπνευσης "άκρα". Η Ελλάδα είναι μια κοσμοθεώρηση από μόνη της. Υλιστική, πνευματική, ένθεη και ανθρώπινη. Ούτε "δεξιά", ούτε "αριστερή" κοσμοθεώρηση. Όλα εξήχθησαν όμορφα και επανεισάγονται στρεβλωμένα.  Από λάθος στη μετάφραση ονομάσαμε τη Ρεπούμπλικα "Δημοκρατία". Εισάγοντας στρεβλώσεις, ξεχάσαμε τα δικά μας νοήματα, ξεχνώντας και την ουσία της αναζήτησης της Αντικειμενικής Αλήθειας. Αυτή που πάντα θα είναι υποκειμενική, ατελής και διαρκώς ανανεούμενη και ανατρεπόμενη, ως έργο συνεχούς ενέργειας ανθρώπων. 

ΥΓ: Για την "έννοια του Πολιτικού" στον Καρλ Σμιτ,  έχουμε αντιγράψει. Ο κ.Καρλ Σμιτ δεν ξέρει ή κάνει πώς δεν ξέρει τι θα πει η λέξη "Πολιτική" στα ελληνικά.  Και κουράζεται να γράφει και να δίνει μετέωρες ερμηνείες και θολά νοήματα σε κάτι που είναι απλό. (Και κάποιοι λυπούνται που δεν τον γεννήσαμε. Ήταν αδύνατον να είναι  Έλλην. Είναι γέννημα του Γοτθικού Μεσαίωνα, πνευματικός πατέρας της Εποχής της Ανομίας, της απώλειας του κατέχοντος, της πολυκέφαλης παγκόσμιας Αυτοκρατορίας, ο Kronjurist του Χίτλερ).

(η εικόνα είναι έργο του φιλόσοφου ανθρώπου Δον ΨΥΧΩΤΗ).