Share |

ΕΛΜΕΚΙ προς ithacanet: Για το ποιοι πραγματικά στρώνουν «βούτυρο στο ψωμί της κυβέρνησης»

Το ΔΣ της ΕΛΜΕ-ΚΙ θεωρεί ότι χρειάζεται άμεση απάντηση δημοσίευμα στην ιστοσελίδα www.IthacaNet.gr, που γράφτηκε με αφορμή τις περικοπές δρομολογίων και τίτλο «Από τη μάχη για την παιδεία – μάχη για τη δημοκρατία». Στο εν λόγω άρθρο γίνεται κριτική στις κινητοποιήσεις στην παιδεία, οι οποίες τίθενται εντός εισαγωγικών και χαρακτηρίζονται «αποσπασματικές» – «βούτυρο στο ψωμί της κυβέρνησης». Αντιπροτείνεται «η αυτοοργάνωση, η στήριξη των αδυνάμων, η αλληλεγγύη και η αυτοδιοίκηση στην παιδεία», ο παλλαϊκός αγώνας ενάντια «στην κατοχική κυβέρνηση» και τις πολιτικές της. Σαν άμεση δράση προτείνεται η χρήση οχημάτων των δήμων ακόμη και το να παίρνουν οι πολίτες τους μαθητές που κινούνται στην ίδια κατεύθυνση. Και καταλήγει ότι απαιτούνται καταλήψεις όλων των σχολείων, μέχρι την πτώση του «ολιγαρχικού» καθεστώτος.
Το ΔΣ της ΕΛΜΕ-ΚΙ θεωρεί ότι η ίδια η κρίση εντείνει τις κοινωνικές διεργασίες. Μέσα στο λαό θα υπάρξουν νέες δυνάμεις που θα προσεγγίσουν το κίνημα, με διαφορετικές αφετηρίες και προβληματισμούς. Ασφαλώς με αυτές δεν μπορεί κανείς να επιζητεί την ταύτιση αλλά τη συμπόρευση, εφόσον βέβαια έχουν τη διάθεση να αντιπαλέψουν ουσιαστικά την εφαρμοζόμενη πολιτική. Απαξιωτικές προσεγγίσεις, όπως αυτές του άρθρου, απέναντι στο συγκεκριμένο κίνημα που έχει αναπτυχθεί για το ζήτημα της παιδείας στην Κεφαλονιά δεν εκφράζουν τέτοια διάθεση. Κι αυτό όχι γιατί τα προβλήματα στο κίνημα, στη μαζικότητα, στον πολιτικό προσανατολισμό του, στις κοινωνικές συμμαχίες και στις μορφές πάλης δεν είναι υπαρκτά. Αλλά γιατί τοποθετούνται αφ’ υψηλού, έξω κι απέναντι στον παλλαϊκό αγώνα για τα ζητήματα της παιδείας, ως μέρους της συνολικής επίθεσης κυβέρνησης – τρόικας – πλουτοκρατίας.
Η πολιτική της ενότητας «ενάντια στην κατοχή» και «για την εθνική απελευθέρωση» αθωώνει τη ντόπια αστική τάξη, την κυβέρνηση αλλά και τις πολιτικές δυνάμεις που έχουν συναινέσει στον ευρωμονόδρομο. Αλήθεια οι συγγραφείς του δημοσιεύματος τι θέση είχαν πάρει για το Μάαστριχτ και τα προγράμματα των πολιτικών κομμάτων, τα οποία σήμερα ξορκίζουν γενικά; Είχαν καταδικάσει αυτές τις πολιτικές που είχαν προδιαγραφτεί από χρόνια και σήμερα επιταχύνονται από το μνημόνιο; Και μπορεί κανείς να εμπιστευθεί μικροαστικές δυνάμεις που χθες προσκυνούσαν την ΕΕ των μονοπωλίων και σήμερα θέλουν να υποτάξουν στον «υπερεπαναστατικό» λόγο, στην οξυμένη μορφή πάλης το κίνημα που αναπτύσσεται στην πράξη κι όχι στα όνειρα του καθενός; Γιατί τι άλλο από μικροαστισμό μπορεί να εκφράζει το στένεμα της έννοιας της αλληλεγγύης στο ότο στοπ των μαθητών στα διερχόμενα αυτοκίνητα, ως απάντηση στην περικοπή των μεταφορών; Αλήθεια τι εμποδίζει τους συγγραφείς του άρθρου να υιοθετήσουν την πρόταση του ταξικού κινήματος για αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν μεταφορά, με ευθύνη του κράτους; Αυτά, μαζί με τα περί «αυτοδιοίκησης στην παιδεία», τη στιγμή που η κυρίαρχη τάξη αποκεντρώνει το κόστος της στο λαό, είναι το πραγματικό «βούτυρο στο ψωμί» της κυβέρνησης.
Το ΔΣ της ΕΛΜΕ-ΚΙ διαμηνύει προς πάσα κατεύθυνση ότι αποτελούν την επιλογή, για την αποτελεσματική άμυνα του σήμερα και την αντεπίθεση του αύριο, ο αγώνας για την παιδεία, η προσπάθεια μετατροπής του σε λαϊκή υπόθεση, η κάθετη ενιαία αντιπαράθεση με κυβέρνηση – πλουτοκρατία – ΕΕ, η συμπόρευση με το ΠΑΜΕ και την ΠΑΣΕΒΕ. Τα προβλήματα του κινήματος θα τα αντιμετωπίσουν οι δυνάμεις που ιδρώνουν καθημερινά για την ταξική ανασυγκρότησή του. Γιατί το ζητούμενο είναι ένα κίνημα ανατροπής, όχι ενσωμάτωσης και υποταγής στην κυρίαρχη πολιτική. Σε μια τέτοια πορεία είμαστε σίγουροι ότι ο λαός και η νέα γενιά θα βρουν τη θέση που τους αρμόζει για να καθορίσουν οι ίδιοι τους όρους της δικιάς τους λαϊκής εξουσίας.

Για το ΔΣ της ΕΛΜΕ-ΚΙ
Ο Πρόεδρος                              Ο Γραμματέας
Γεωργόπουλος Διονύσης          Βασιλάτος Παύλος

 

ΣΗΜ."Ι": να, και κάποιοι που μας απάντησαν! Είναι οι πρώτοι.

Αν έστελναν την απάντηση και σε μάς, δεν θα ήταν άσχημα. Αν δεν την πρόσεχαν οι καλοί μας φίλοι, θα χάνατε την ευκαιρία, να τη δείτε, αγαπητοί επισκέπτες.

Και θα μένατε, με την εντύπωση πως δεν έχουν απάντηση τα κακόγλωσσα σχόλια μας.